{224r} (1) ιγκαὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων· (2) υἱὲ ἀνθρώπου· προφήτευσον ἐπὶ τοὺς ποιμένας τοῦ Ισραηλ· ιδπροφήτευσον καὶ εἶπον τοῖς ποιμέσι· ιετάδε λέγει κύριος· ὦ [ὢ Z] +οἱ+ ποιμένες Ισραηλ· μὴ βόσκουσιν οἱ ποιμένες [ποιμαίνες O] ἑαυτούς οὐ [+ τὰ Z] πρόβατα βόσκουσιν οἱ ποιμένες [ποιμαίνες O]· (3) ιςἰδοὺ τὸ γάλα κατεσθίετε [κατεσθισται O]· ιζκαὶ τὰ ἔρια περιβάλλεσθε· καὶ τὸ παχὺ σφάζετε [σφάζεται O]· καὶ τὰ πρόβατά μου οὐ βόσκετε· {224v} (4) τὸ ἠσθενηκὸς οὐκ ἐνισχύσατε· καὶ τὸ κακῶς [κακὸς O] ἔχον· οὐκ ἐσωματοποιήσατε· καὶ τὸ συντετριμμένον οὐ κατεδήσατε [κατεδεῖσατε O]· καὶ τὸ πλανώμενον [πλανόμενον O]· οὐκ ἐπεστρέψατε [ἐπιστρέψατε O]· καὶ τὸ ἀπολωλὸς οὐκ ἐζητήσατε· καὶ τὸ ἰσχυρὸν κατειργάσασθε μόχθῳ· (5) καὶ διεσπάρη τὰ πρόβατά μου· διὰ τὸ μὴ εἶναι ποιμένας· ιηκαὶ ἐγενήθη εἰς καιητάβρωμα πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ· (6) ιθκαὶ διεσπάρη τὰ πρόιθβατά μου ἐν παντὶ ὄρει· καὶ ἐπὶ πᾶν βουνὸν ὑψηλὸν· καὶ ἐπὶ προσώπου πάσης τῆς γῆς· διεσπάρη καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐκζητῶν· οὐδὲ ὁ ἀποστρέφων· (7) διὰ τοῦτο ποιμένες ἀκούσατε λόγον κυρίου· (8) ζῶ ἐγώ λέγει κύριος +κύριος+· εἶ μὴν ἀντὶ τοῦ γενέσθαι [+ τὰ Z] πρόβατά μου εἰς προνομὴν· καὶ γενέσθαι τὰ πρόβατά μου· εἰς κατάβρωμα· πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ πεδίου· παρὰ τὸ μὴ εἶναι ποιμένας· καὶ οὐκ ἐξεζήτησαν οἱ ποιμένες τὰ πρόβατά μου· καὶ ἐβόσκησαν [αἰ- O] [+ οἱ ποιμένες ἑαυτοὺς τὰ δὲ πρόβατά μου οὐκ ἐβόσκησαν Z]· (9) ἀντὶ τούτου· ποιμένες +ἀκούσατε λόγον κυρίου·+ (10) τάδε λέγει κύριος +κύριος+· κἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ τοὺς ποιμένας· καὶ ἐκζητήσω τὰ πρόβακτά μου ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν· καὶ ἀποστρέψω αὐτοὺς τοῦ μὴ ποιμαίνειν τὰ πρόβατά μου· καὶ οὐ βοσκήσουσιν ἔτι οἱ ποιμένες αὐτά· καὶ ἐξελοῦμαι τὰ πρόβατά μου ἐκ τοῦ στόματος αὐτῶν· καὶ οὐκ ἔσονται αὐτοῖς [+ ἔτι Z] εἰς κατάβρωμα· (11) διὰ τοῦτο [διότι Z]· τάδε λέγει κύριος +κύριος+· καἰδοὺ ἐγὼ ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου καὶ ἐπισκέψομαι κα αὐτά· (12) ὥσπερ ζητεῖ [+ ὁ Z] ποιμὴν τὸ ποίμνιον αὐτοῦ· κβἐν ἡμέρᾳ +πλάκβνης+· [+ ὅταν ᾖ Ζ] γνόφος [γνώφος] καὶ νεφέλη· ἐν μέσῳ προβάτων +αὐτοῦ+· διακεχωρισμένων· οὕτως ἐκζητήσω τὰ πρόβατά μου· καὶ ~ἀπελάσω αὐτὰ ἀπὸ παντὸς τόπου· οὗ διεσπάρησαν ἐκεῖ ἐν ἡμέρᾳ νεφέλης· καὶ γνόφου· (13) καὶ ἐξάξω αὐτοὺς ἐκ τῶν ἐθνῶν· καὶ συνάξω αὐτοὺς· [+ ἀπὸ τῶν χωρῶν καὶ εἰσάξω αὐτοὺς Z] εἰς τὴν γῆν αὐτῶν· καὶ κγβοσκήσω αὐτοὺς ἐπὶ κδτὰ ὄρη +τοῦ+ Ισραηλ· καὶ ἐν κγ κδ ταῖς φάραγξιν [φάραγξι Z]· καὶ ἐν πάσῃ [πᾶσι O] κατοικίᾳ τῆς γῆς (14) ἐν κενομῇ ἀγαθῇ· κε βοσκήσω αὐτούς· ἐν κςτῷ ὄρει τῷ ὑψηλῷ Ισραηλ· κζ+καὶ+ ἔσονται αἱ 5μάνδραι κς κζ αὐτῶν ἐκεῖ· κηκαὶ κοιμηθήσονται· καὶ ἐκεῖ ἀναπαύσονται ἐν τρυφῇ κη κθ ἀγαθῇ· καὶ ἐν νομῇ πίονι βοσκηθήσονται ἐπὶ τῶν ὀρέων Ισραηλ· (15) κθἐγὼ βοσκήσω τὰ πρόβατά μου· καὶ ἐγὼ ἀναπαύσω αὐτά· καὶ γνώσονται ὅτι ἐγώ εἰμι [ἐγὼ εἰμὶ O] κύριος· λτάδε λέγει κύριος +κύριος+· (16) τὸ ἀπολωλὸς ζητήσω· καὶ λ τὸ πλανώμενον ἐπιστρέψω· λακαὶ τὸ συντετριμμένον καταδήσω· λακαὶ λβτὸ —ἐκλεῖπον ἐνισχύσω· λγκαὶ τὸ ἰσχυρὸν φυλάξω· καὶ βοσκήσω αὐλβ λγτὰ μετὰ κρίματος· (17) λδκαὶ ὑμεῖς πρόβατα· τάδε λέγει κύριος +κύριος+· λεἰδοὺ λβ λγ ἐγὼ διακρινῶ [διακρίνω Z] ἀνὰ μέσον προβάτου· καὶ προβάτου· κριῶν καὶ τράγων· (18) λςκαὶ οὐχ ἱκανὸν ὑμῖν· ὅτι τὴν καλὴν νομὴν· ἐνέμεσθε· λς {225r} λζ καὶ τὰ κατάλοιπα τῆς νομῆς· κατεπατεῖτε [κατεπατῆτε O] τοῖς ποσὶν ἡμῶν [ὑμῶν Z]· καὶ τὸ καθεστηκὸς [καθεστηὼς O] ὕδωρ· ἐπίνετε· καὶ τὸ λοιπὸν τοῖς ποσὶν ὑμῶν ἐταράσσετε· (19) καὶ τὰ πρόβατά μου τὰ πατήματα τῶν ποδῶν ὑμῶν ἐνέμοντο· καὶ τὸ τεταραγμένον ὕδωρ· ὑπὸ τῶν ποδῶν ὑμῶν ἔπινον· (20) διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος +κύριος+· ἰδοὺ ἐγὼ διακρίνω ἀνὰ μέσον προβάληλθτου ληἰσχυροῦ· καὶ ἀνὰ μέσον προβάτου ἀσθενοῦς (21) λθἐπὶ ταῖς πλευραῖς· καὶ τοῖς ὤμοις ὑμῶν· διωθεῖσθε· καὶ τοῖς κέρασιν ὑμῶν ἐκερατίζετε [+ καὶ Z] πᾶν τὸ ἐκλεῖπον [ἐκλείπων O] [+ ἐξεθλίβετε Z]· (22) καὶ σώσω τὰ πρόβατά μου· καὶ οὐ μμὴ ὦσιν ἔτι εἰς προνομήν· μκαὶ κρινῶ· ἀνὰ μέσον κριοῦ πρὸς κριμαόν· (23) μακαὶ ἀναστήσω ἐπ' αὐτοὺς ποιμένα ἕνα [ἕτερον Z]· καὶ ποιμανεῖ αὐτούς· μβτὸν δοῦλόν μου Δαυιδ· καὶ ἔσται αὐτῶν ποιμήν· (24) μβκαὶ ἐγὼ κύριος ἔσομαι αὐμγτοῖς θεός [εἰς θεόν Z]· μγκαὶ Δαυιδ ἄρχων ἐν μέσῳ αὐτῶν [ἐν μέσῳ αὐτῶν ἄρχων Z]· ἐγὼ κύριος ἐλάλησα· (25) μδκαὶ διαθήσομαι τῷ Δαυιδ διαθήκην εἰρήνης· μεκαὶ ἀφανιῶ· θηρία πονηρὰ ἀπὸ τῆς γῆς· καὶ κατοικήσουσιν ἐν τῇ ἐρήμῳ· καὶ ὑπνώσουσιν ἐν τοῖς δρυμοῖς· (26) μςκαὶ δώσω αὐτοῖς [αὐτοὺς Z] περικύκλῳ τοῦ ὄρους μου· μζ καὶ δώσω τὸν ὑετὸν [om. ὑετὸν O] ὑμῖν ὑετὸν εὐλογίας· (27) καὶ μζτὰ ξύλα τοῦ πεδίου [τὰ ἐν τῷ πεδίῳ Z] δώσει μητὸν καρπὸν αὐτῶν· καὶ ἡ γῆ δώσει τὴν ἰσχὺν αὐτῆς· μηκαὶ κατοιμθκήσουσιν ἐπὶ τῆς γῆς αὐτῶν· ἐν ἐλπίδι εἰρήνης· μθκαὶ γνώσονται ὅτι ἐγώ εἰμι [ἐγὼ εἰμὶ O] κύριος· ἐν τῷ συντρῖψαί με· τὸν ζυγὸν +τοῦ κλοιοῦ+ αὐτῶν καὶ ἐξελοῦμαι αὐτοὺς ἐκ χειρὸς· τῶν καταδουλωσαμένων αὐτοὺς· (28) ν νκαὶ οὐκ ἔσονται ἔτι ἐν προνομῇ τοῖς ἔθνεσι· καὶ τὰ θηρία τῆς γῆς· οὐκέτι +οὐ+ μὴ φάγωσιν αὐτούς· καὶ κατοικήσουσιν ἐν ἐλπίδι· καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐκφοβῶν αὐτούς· (29) καὶ ἀναστήσω αὐτοῖς φυτὸν εἰρήνης· νδ+καὶ οὐκέτι ἔσονται ὀλίγοι ἐν ἀριθμῷ ἐν τῇ γῇ·+ καὶ οὐκέτι ἔσονται νεἀπολλύμενοι λιμῷ ἐπὶ τῆς γῆς· νςκαὶ ὀνειδισμὸν ἐθνῶν· οὐ μὴ ἐνέγκωσιν ἔτι [οὐ μὴ ἐνέγκωσιν ἔτι ὀνειδισμὸν ἐθνῶν Z]· (30) νηκαὶ γνώσονται ὅτι ἐγώ εἰμι [ἐγὼ εἰμὶ O]κύριος ὁ θεὸς αὐτῶν· καὶ αὐτοὶ λαός μου οἶκος [ὁίκος (= ὁ οἶκος?) O] Ισραηλ· λέγει κύριος +κύριος+· (31) +καὶ ὑμεῖς+ πρόβατά μου· καὶ πρόβατα ποιμνίου [+ μού Z] ἐστε [ἐσταὶ O]· καὶ ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν· λέγει κύριος +κύριος+·